دسترسی ها

چندی پیش اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان در پی مشکلات بوجود آمده برای سالن بوکس پیرسرای رشت، به جای اینکه درصدد برطرف کردن مسئله بوجود آمده براید، با زدن قفل بی تدبیری بر درب آن صورت مسئله را پاک کرد، قفلی که داد پیشکسوتان بوکس استان گیلان را هم در آورد.

گیل نجوا،   به گزارش خط اول ورزشی، رضا قویدل یکی از اولین داوران ملی بوکس کشورمان و رییس اسبق هیات بوکس شهرستان رشت در گفتگو با خبرنگار ما، ضمن اظهار گله شدید از اتفاق بوجود آمده در بوکس، اظهار داشت: روزگاری بود که از یازده ملی پوش کشور، نه نفر گیلانی بودند، اگرچه عناوینی در سطح کشور نیز بدست آورده ام اما یکی از دلایلی که من کمتر می توانستم در رقابتهای قهرمانی بوکس استان گیلان در دهه پنجاه خودی نشان دهم این بود که انگار وارد مسابقات قهرمانی آسیا شدیم چون در اغلب رقابتهای بوکس استان، پنج شش قهرمان اسیا حضور داشتند و سطح رقابتهای استان را بین المللی کرده بودند. اما امروز چه بر سر بوکس استان گیلان آمده است، بجز امین قاسمی پور که آن هم محصول تلاش یک مربی به نام تقی کالوخ است، نه مدیریت یا استراتژی هیات بوکس استان گیلان.

وی افزود: مردم ایران سالها با حکومت پهلوی جنگیدند و بیرونش کردند تا بگویند حکومت نباید موروثی باشد، اینکه پسر وارث یک هیات ورزشی از پدر باشد زیبنده ورزش ما نیست. همانگونه که حسادت ها و تمامیت خواهی ها در گذشته باعث شد مانع از افزایش سهمیه داوری درجه آسیایی و بین المللی بوکس گیلان شویم، اکنون نیز این بی تدبیری ادامه دارد و بر درب تنها سالن اختصاصی بوکس استان گیلان قفل زده می شود.

وی ادامه داد: این سالن در دهه شصت توسط حاج شهرام همتی رییس وقت هیات بوکس استان گیلان و از نزدیکان و مریدان آیت الله احسانبخش، امام جمعه فقید رشت در محله ای ساخته شد که به محله ای کم برخوردار شهره است و به توجه فراوان نیاز دارد تا فرزندان جامعه ما که در این منطقه رشد و نمو می کنند به سمت ناهنجاری ها نروند، یکی از ارکان توجه هم می تواند پویا نگه داشتن تنها سالن ورزشی محله و تنها خانه بوکس گیلان باشد. شاید وجود همین سالن باعث شود حداقل دو نفر کمتر به سمت اعتیاد بروند. این نوع مدیریت – که منجر به قفل زدن درب سالن های ورزشی ولو در مدت زمان اندک می شود – فقط از سوی افراد ضعیف و ناتوان انجام می پذیرد.

قویدل با ذکر خاطره ای از دهه شصت که باعث شد مرحوم نادر حقیقی با ضربه سنگین گینیا تئوفل بوکسور اهل کشور رومانی در همین رشت جان بسپارد، ادامه داد: اگر داور آن مسابقه حرفه ای بود هرگز نباید اجازه ادامه مسابقه را می داد و الان نادر حقیقی می توانست در کنار خانواده خود باشد، امروزه هم همینگونه است والدین نگران فرزندان خود از قضاوت های اشتباه در رینگ بوکس هستند و کمتر اجازه حضور فرزند دلبندشان در این رشته ورزشی را می دهند.

این پیشکسوت اظهار داشت: چگونه فردی که خود رییس کمیته مهمی در فدراسیون یعنی کمیته داوران است اینقدر فرصت اضافه دارد که مسئولیت خطیر دیگری یعنی ریاست هیات یک استان را در اختیار می گیرد؟ ضمن اینکه قانون هم چنین اجازه را به وی نمی دهد، باید عرض کنم عرصه قضاوت در بوکس با جان ادمی در ارتباط هست و ریاست کمیته آن باید تمام و کمال در فکر مدیریت آن باشد، نه اینکه با دستی دیگر مسئولیت پرمشغله دیگری را بلند کند. اولویت اول ما سلامت ورزشکار است، از همین رو از رییس فدراسیون بوکس تقاضا دارم فکری برای این موضوع بنماید.

وی تصریح کرد: اگر حسادت ها مانع نمی شد تا نام حقیر از لیست داوران دعوت شده به کلاس درجه اسیایی و نام خسرو بلندبخش از لیست داوران دعوت شده به کلاس درجه بین المللی خط بخورد، اکنون دو داور ممتاز دیگر در گیلان وجود داشتند که می توانستند تجربیات خود را در اختیار جوانترها قرار دهند و شاید امروز جامعه بوکس را بی نیاز از داوران حرفه ای و با تجربه می کرد.

قویدل به ذکر خاطره ای دیگر در دهه هفتاد پرداخت و گفت: در آستارا عده ای علاقمند به بوکس را تمرین می دادم حتی از بین آنها قهرمان کشور هم پرورش دادم، از همین رو فرماندار آن شهر تصمیم گرفت خدمتی به حقیر نماید که من پیشنهاد دادم این خدمت را به جامعه بوکس استارا نماید و آن هم به صورت اخد مجوز برای یک اعزام برون مرزی باشد، از همین رو تیمی مقتدر از گیلان را تشکیل و به باکو اعزام کردیم، حتی داوران باتجربه ای چون بهمن بردبار را نیز با خود به این مسابقات بردم تا اولین تجربه بین المللی داوران گیلان نیز شکل بگیرد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: متاسفانه در واپسین روزهای رژیم گذشته من مدرک داوری ملی خود را گرفتم که بعد از انقلاب اسلامی با تعطیلی ده ساله آن رو به رو شدم ولی بعد از آغاز به کار مجدد بوکس در کشور نیز یک دهه در عرصه قهرمانی حضور داشتم.